martes, 22 de noviembre de 2011

Nova proposta

Estamos a darlle voltas a un libro de Rodari titulado "O libro dos por que". Non hai maneira de conseguilo pois está descatalogado. Con todo, andamos á súa procura pola rede. Non o atopamos completo pero sí en anacos, en preguntas... tanto en castelán como en portugués e italiano.
É un libro divertido no que Rodari -que xa sabedes que era mestre- tentaba dar resposta ós porque dos seu alumnos e de outros nenos de entre 5 e 8 anos. Unhas respostas eran científicas, outras, lóxicas e outras disparatadas. Respondíalles en prosa e en verso, con exemplos e comparacións... Moi pavero.
Para introducir o tema, fixemos algunhas tarxetas con preguntas de Rodari e outras dos profes da biblioteca dándolle respostas diversas. De momento é só un adianto. Podedes velas no oco da escaleira do piso de abaixo pero para o mes que ven, antes do Nadal, imos facerlle varias propostas ás/ós titores... Esperemos que acepten!.


Máis carapuchiñas

Que tal ides coas vosas creacións? Ás e ós profes da biblioteca empezan a esgotársenos as ideas pero para iso estades vos, para superarnos.
Consideramos que ainda nos quedaban por tratar algúns textos como a carta, e así, dándolle voltas ata marearnos, fixemos algúns máis. Tendes unha Carapuchiña iletrada, O correo que a nai da Carapuchiña mantén coas madrastras de Brancaneves, e Cincenta e a resposta da súa filla, unha Carapuchiña do revés que podedes ler co espello.... Sabemos que alguns e algunhas estades a intentar ler a última sen espello pero ó final desistides!!!!!!!







Os vosos contos


Como vos prometemos, imos deixarvos hoxe 3 contos da Carapuchiña que puxéchedes nas cestas. Iremos pouco a pouco publicándoos porque xa hai bastantes: Cristina Doval, Carlos Portas, Ángela, Laura, nenos e nenas de 5º B... Unha petición: se sodes amables, podedes escribilos e decoralos xa cunha letra e ilustracións propias? Así non temos que reescribilos nós. Gústanos máis meter os vosos traballos tal como os facedes. Grazas.
A Carapuchiña da profe Laura de Infantil deu pé a que apareceran todas estas outras...

  que fixeron os nenos e nenas de 3º. Agora están escribindo os contos. Digamos que estes debuxos van convertirse nas portadas das historias.

Este é un contiño escrito con acrósticos. A ilustración fíxoa o equipo da biblioteca pero seguro que vós sabedes facela igual de bonita. Ánimo coas historias e as ilustracións.
Un pouco modificado, este conto titúlase Tacirupeca. A idea parteu de algúns profes que a saben de memoria.
Cun pouco de esforzo podedes lela aquí e senón, buscádea polos corredores. Se non a atopades, é posible que esté nalgunha clase. Preguntade.
José Manuel de 6º B escribiu Carauchiña: unha heroína. É un texto teatral. Poñémosvos de seguido as páxinas:



Dúas Carapuchiñas no mesmo libro: Carapuchiña Robótica e Carapuchiña de campo e Carapuchiña de cidade. 



Estes contos son de Rita, unha nena de 2º que quixo colaborar.
A todos, noraboa e a seguir pensando, creando, escribindo, debuxando....

martes, 1 de noviembre de 2011

A Carapuchiña Vermella

 Cantas Carapuchiñas hai? Unha soa?. Disque non. A primeira Carapuchiña escribiuna un francés chamado Perrault  en 1697 e parécese á que nós coñecemos -a dos irmáns Grimm- pero non é a mesma. A versión orixinal fala dunha nena, dunha nai, dunha avoa e dun lobo, pero o remate non é igual: nesta a Carapuchiña é engulida e dixerida polo lobo. Aquí a tendes:

Carapuchiña era unha nena que quería moito á súa avoíña, e a nai deulle unha cesta chea de comida para que levase a merenda á avoíña, que vivía nunha casa no bosque.
A nai advertiulle que mentres estivese no bosque non se apartase do camiño, e que non se entretivese. Carapuchiña , obediente, foise a casa da avoíña facendo como lle dixo a súa nai.
Cando xa estaba no bosque, atopouse co lobo, quen lle preguntou cara a onde ía. Carapuchiña contestoulle que a casa da súa avoíña, que estaba enferma, a levarlle unha merenda; e díxolle todo o que levaba na cesta.
Entón o lobo retou a Caperucita a correr unha carreira cara á anciá. Díxolle que había dous camiños, un longo e un curto. Afirmoulle a Carapuchiña que deixaría que ela tomase o curto e que el tomaría o longo, pero o moi astuto ensínolle os camiños ao revés e nena, sen sabelo, tomou o camiño longo. O lobo, que obviamente chegou antes á casa da avoíña, fíxose pasar por Carapuchiña xa ante a porta. A avoíña díxolle que pasase, que a porta estaba aberta. O lobo entrou, comeu á avoa dun só bocado, púxo a roupa para facerse pasar por ela e meteuse na cama a esperar a Carapuchiña . Mentres, Carapuchiña , esquecendo o que lle dixo a súa nai, aínda estaba no bosque recollendo flores polo camiño longo.
Cando chegou Carapuchiña a casa da avoíña, chamou á porta e oiu que lle dicían que abrise a porta e entrase. Así o fixo e, xa dentro, empezou a falar con quen cría que era a avoíña, pero que era o lobo. Este díxolle que se metese con "ela" na cama para darse calor, e así sería.
C - Que ollos máis grandes tes!
L - Para verte mellor!
C - Que orellas máis grandes tes!
L - Para oirte mellor!
C - E que dentes máis grandes tes!.
L - Para comerte mellor!


[A partir de aquí é cando se dan as diferenzas máis importantes entre as versións antigas máis difundidas
E dicindo estas palabras, este lobo malo abalanzouse sobre Caperucita Vermella e comeuna.

E como Rodari nos dixo que, entre outras moitas cousas, podemos imaxinarnos outras historias, outros finais, outras épocas.... acordamos comezar polo máis coñecido: A Carapuchiña Vermella. Así, os profesores, e profesoras, decidimos escribir tamén as nosas versións. Recollemos a Rodadi,  Roald Dahl e  Gabriela Mistral pero tamén a de Laura, Blanca, Victor, Elena, Mon e algunha que outra anónima -pero moi bonitas. Mentres, esperamos polas vosas.

     A Carapuchiña da profe Elena de infantil
             Unha versión do profe Mon en pictogramas

   O profe Victor sorprendeunos coa Carpuchiña con Burka

  Esta non entraba nun panel e puxémola en libro grande....que tamén é do profe Mon
O libro por dentro .
  A profe Laura deixounos esta Carapuchiña cor café. Unha historia real que lle pasou a súa nai

     Blanca escríbenos unha Carapuchiña moderna que chatea co lobo


      Esta é a de Rodari. Os máis pequenos escachan a risa con ela.
   Un cantar de cego, escrito e ilustrado por.... Mon?. Pois claro. Agora quédanos que as cantoras de San Tomé a canten. Estanlle buscando a melodía.
 Neste caso temos a versión do lobo. Parece ser que non era tan malo e Carapuchiña xunto coa avoa non eran tan boas.

             A versión de Roald Dahl deu pé a que naceran unhas cantas Carapuchiñas en verso

Ben. Outro día publicaremos as que faltan: as Carapuchiñas en acrósticos, as enigmáticas, as do pobo común... pero sobre todo, esperamos as vosas.

Libros de Rodari

Xa tendes á vosa disposición algúns dos títulos de Gianni Rodari que o equipo da biblioteca traduciu, escribiu e decorou para vós. Algúns xa empezáchedes a ler, outros a mirarlle as ilustracións e outros, que o sabemos ben! xa estades a escibir os vosos relatos. Eso é o que queremos e xa sabedes que tendes nos corredores e na biblioteca unhas cestas para meter dentro as vosas creacións e que serán publicadas no blogue para que todos poidades acceder a elas. Ademais, se nos queda un pouquiño de tempo, agruparémolas e faremos uns libros que quedarán expostos na biblioteca.









Aquí deixámosvos una mostra pequeniña dos libros feitos polo equipo (Camino, Victor, Elena, Laura, Marisa, Marité, Patricia, Teresa, Encarna, Lula, Mon e Elvira)

domingo, 18 de septiembre de 2011

Bibliografía de Rodari para 2º e 3º ciclo

Anque os nenos e nenas de 3º, 4º, 5º e 6º tamén podedes sentir curiosidade polos libros dos máis pequenos, non esquezades que estes que vos deixamos aquí resultarán máis interesantes para vós. Que os disfrutedes.